Przejdź do treści

Tramwaje warszawskie

Dzisiaj zajmiemy się ruchem tramwajów w Warszawie.

Jak zmienia się ruch w ciągu dnia? Jakie i ile tramwajów jeździ po warszawskich torach?

Inspiracją do tego wpisu jest filmik obrazujący podobne dane z Nowego Jorku.

Ekstra, co nie? Zrobimy to samo. Bo możemy, bo chcemy, bo potrafimy.

Źródło i pobranie danych

Skorzystamy z otwartych danych, jakie dostępne są na stronie Otwarte dane po warszawsku. Na początek potrzebna będzie rejestracja na tej stronie i uzyskanie klucza API, który pozwoli na dostęp do różnych ciekawych danych jakie udostępnia Miasto Stołeczne Warszawa. Po uzyskaniu klucza API koniecznie będzie wpisanie jego wartości w miejsce NUMER_APIKEY w poniższym kodzie.

Ten krótki kod sięgnie do API i pobierze plik JSON (dokładny opis struktury znajdziecie w dokumencie pdf na stronie z danymi), dane przetransformuje w ramkę i doda do niej kolejny numer frame. Numer ten pozwoli nam później na wygenerowanie kolejnych “klatek” animacji. Później czekamy minutę i operację powtarzamy, a nowe dane doklejamy do wcześniej pobranych.

Pętla jest nieskończona – po zebraniu interesującej nas liczby danych (np. doba) trzeba go przerwać. Aby nie utracić pobranych danych – po każdym pobraniu nowej partii zapisujemy całość lokalnie do pliku tramwaje.RDS. Ten proces jest najdłuższy – ponieważ nie mamy gotowych danych, musimy je pobrać. A że potrzebujemy całej doby to trwa to całą dobę… Żebyście nie musieli tyle czekać – dane z całej doby znajdziecie tutaj.

Czytając dokumentację widzimy, że znajdziemy położenie (długość i szerokość) geograficzne danego tramwaju, numer linii jaką obsługuje i numer składu (brygady) dla którego podane jest położenie oraz określenie czy zadanie realizuje tramwaj niskopodłogowy. Skorzystamy z tych danych i wybierzemy jedną brygadę (ja wybrałem trójkę) aby w animacji zaznaczyć poruszający się tramwaj oraz – zobaczymy jaki udział mają składy niskopodłogowe.

Edycja danych (czyszczenie)

Już po 15-30 minutach mamy trochę danych i jeśli jesteście niecierpliwi możecie się im przyjrzeć od razu. Warto jednak trochę poczekać. Tak czy inaczej trzeba dane wyczyścić z wartości błędnych (zdarzają się takie).

Przegląd i pierwsze analizy

Z oczyszczonych danych możemy narysować z położeniem wszystkich pobranych składów. Im więcej danych tym bardziej dokładna mapka. Ja mam dane z całej doby (wirtualny komputer popracował trochę), więc widać wszystko bardzo ładnie:

Moje dziecko młodsze powiedziało “czarny pająk!” :D

Widać jeszcze pojedyncze śmieci, ale nie warto się nimi przejmować. Dla mieszkańców Warszawy rozpoznawalne są poszczególne końcówki tras (na przykład Gocławek w prawym dolnym rogu; Nowodwory najbardziej na północnym wschodzie; na południu z jednej strony Okęcie, a bliżej Wisły – Służewiec i Wyścigi). Ale żeby było łatwiej – nałóżmy tą siatkę na mapę.

Przy tej okazji można zauważyć ciekawostki – kiedy każdą z linii narysujemy na oddzielnej mapce (to co wyżej uzupełnione o +facet_wrap(~FirstLine)) otrzymamy trasy, którymi dana linia przemieszczała się przez całą dobę. Ktoś myślał, że tramwaje jeżdżą zawsze tą samą trasą? Otóż nie! Sprawdźcie sami. Należy z danych wybrać określoną linię (filter() z odpowiednim FirstLine) i na przykład na siatce narysować jej trasę przy rozdzieleniu na godziny i składy (facet_grid() z Hour i Brigade). Dlaczego tak jest? Nie mam pojęcia – pewnie ZTM Warszawa ma w tym jakiś zamysł. Może być też tak, że są to “przejazdy techniczne” lub inne “zjazdy do zajezdni”.

Zobaczmy jak wyglądała liczba tramwajów w ruchu dla poszczególnych pobranych danych (“ramek” animacji) – czyli w czasie, chociaż nie będziemy pokazywać tutaj godzin a numer pomiaru. Przy okazji podzielmy dane na rodzaj składu (niskopodłogowy i nie).

Widać zmiany razem z porą dnia, widać też jakieś pojedyncze piki (te szpilki w dół) wynikające z błędnych danych w API.

Można pokusić się o ich wygładzenie, ale szczerze powiedziawszy nie mają one większego znaczenia – interesuje nas trend. Poza tym – uważam, że w takim zadaniu nie warto. Zadaniem analityka jest dostarczyć użyteczne dane szybko. Szybkość informacji to o wiele większa wartość w biznesie niż 100% precyzja. Błąd na poziomie pewnie w okolicy 3% (ile jest tych szpilek? a danych mamy 1133 pomiarów…) jest w tym przypadku pomijalny. Można robić analizę tydzień i dość do błędu na poziomie promila, ale czy jest ona lepsza (w sensie przydatności biznesowej) od tej zrobionej w pół dnia z błędem 3% (lub mniejszym)? Możemy się spierać.

Swoją drogą – w API powinny być też tramwaje stojące, ale jak widać:

Status n
RUNNING 282381

nie ma takowych :)

Do dalszej zabawy potrzebujemy wyskalowania osi czasu. Na naszej animacji będziemy rysować wykres zgodnie z upływem czasu – kolejne punkty będą pojawiać się na wykresie, więc zakres na osi czasu był ciągle taki sam. Znajdźmy chwilę początkową i końcową w naszych danych:

Dla kolejnych ramek przygotujemy pakiet wykresów i mapkę. Te elementy umieścimy na jednym obrazku, który zapiszemy lokalnie. Później (już poza R) całą armię obrazków połączymy w animację – klatka po klatce.

Przygotowanie animacji – składowe elementy

W pętli na początku wybieramy dane z i-tej ramki:

Teraz przygotowujemy mapkę z położeniem tramwajów. Żeby było ładnie wszystkie tramwaje zaznaczymy na czerwono, a te, które prowadzi jedna brygada (na każdej linii jednocześnie jest kilka składów w trasie – to właśnie poszczególne brygady, numery brygad powtarzają się globalnie, ale w danym momencie dla linii numery brygad są unikalne) – na biało i nieco większe. Tylko która brygada powinna być wyróżniona?

Wybrałem brygadę numer trzy, bo jak widać takich składów jest najwięcej (globalnie, ze wszystkich danych).

Zobaczmy jak taka mapa będzie wyglądać (dla losowo wybranej ramki, losowość w tym przypadku to tak naprawdę mediana z frame):

Dodajmy do tego podział na rodzaje składów na danej linii – ile niskopodłogowych dziesiątek jedzie w danym momencie? To zobaczymy na odpowiednim słupku.

Efektem tego kodu będzie taki wykres (znowu – tutaj na losową chwilę; na złożonej w całość animacji osie nie będą opisane):

Widzimy przy okazji, że nie ma tramwajów o numerach 5, 8, 12, 16 i tak dalej – tam gdzie nie ma pasków.

Teraz dla bieżącej (w ramach pętli) ramki policzmy ile mamy wszystkich składów i ile z nich jest niskopodłogowych. Te dane gromadzimy w tabeli n_tramwaje i jednocześnie rysujemy całą tabelę od początku na dwóch wykresach – ile tramwajów i jaki procent z nich to niskopodłogowe. Zobaczymy też, czy udział tramwajów niskopodłogowych jest ciągle taki sam, czy też im więcej tramwajów w trasie tym mniej niskopodłogowych (bo wielkość taboru jest stała, a nie wszystkie pociągi są niskopodłogowe).

Tym razem bez obrazka :)

Na koniec składamy w jeden obrazek wszystkie przygotowane wykresy i zapisujemy je do pliku z kolejnym numerem. I kończymy pętlę.

Wykonanie całej pętli na moim komputerze (kilkuletni Vaio) zajęła jakieś dwie-trzy godziny. Najbardziej pracochłonne jest generowanie obrazków; bez tej części pętla przechodzi dość szybko.

Wnioski

W katalogu pics/ mamy całą masę plików wyglądających mniej więcej tak:

To jest ostatnia klatka – moment, kiedy mamy już wszystkie dane na bocznych wykresach, ale za to na mapie pusto. Pusto, bo wszystkie tramwaje już śpią w swoich tramwajowych domkach, na swoich tramwajowych poduszeczkach, przykryte tramwajowymi kołderkami z wyhaftowanymi autobusikami… taki żart, kiepski, wiem.

Widać (drugi i trzeci wykres od góry w prawej kolumnie) między innymi, że udział pociągów niskopodłogowych nie jest stały. Zapewne takich pociągów jest określona liczba i jeśli na trasach jest więcej tramwajów (na przykład w godzinach szczytu co widać z pierwszego wykresu w prawej kolumnie) to ich po prostu brakuje. Dlaczego dla 250 jeżdżących tramwajów raz niskopodłogowych jest jakieś 55%, a innym razem około 65%? Ciekawa to zmiana, będzie ją fajnie widać na animacji – zaobserwujcie wtedy gdzie przybywają kolejne punkty na trzecim od góry wykresie. Odpowiedź kryje się na drugim wykresie – w dzień niskopodłogowce są bardziej potrzebne (w dużym uproszczeniu).

Wygenerowanie animacji ze składowych (timelapse)

Możemy zamknąć R i przejść do sklejenia animacji poklatkowej. Metod jest wiele, moje “top of mind” mówi:

  • VirtualDub – używam do składania timelapsów
  • ImageMagick – korzysta z niego pakiet gganimate
  • FFmpeg którego używałem do rozdzielenia filmów na pojedyncze klatki
  • Photoshop – zapewne się da, w Photoshopie da się wszystko

Ja wybieram VirtualDub, bo wygenerowanie poklatkowej animacji sprowadza się do kilku kroków:

  • uruchamiamy VirtualDub
  • wybieramy z menu opcję Otwórz File/Open video file…
  • wskazujemy pierwszy obrazek z całej serii, ważne – kolejne klatki muszą mieć kolejne numery, ale o to zadbaliśmy na poziomie skryptu R
  • VirtualDub sam zaczyta kolejne pliki jako kolejne klatki
  • wybieramy kodek, który wygenerujemy wideo (Video/Compression…); ja użyłem Xvid MPEG-4 Codec
  • ewentualnie konfigurujemy ustawienia kodeka (Configure w oknie, w którym wybieramy kodek)
  • ustawiamy ilość klatek na sekundę (Video/Frame rate…) – ja zmieniłem z domyślnych 25fps na 12 (Change frame rate to (fps))
  • zapisujemy film (uruchamiając tym samym konwersję) w wybranym pliku (File/Save as AVI…)
  • kiedy VirtualDub zrobi swoje będziemy mieć gotowy filmik

Tak samo (w najprostszej wersji) robi się timelapse’y i jest to o tyle banalne, że pliki z aparatu są od razu ponumerowane.

VirtualDub poradził sobie z przygotowaniem animacji w kilkanaście minut. Samo napisanie całego kodu z weryfikacją czy wszystko wygląda i działa jak należy to może 2-3 godziny, z czego 75% czasu to babranie się z wyglądem wykresów i mapy (kolory, przeźroczystość itp.). Podsumowując – cały proces zajął dwa dni (i noce maszynie zbierającej dane), samej pracy twórczej było z tego ze 2 godziny (2/48 daje 4%). Tak właśnie wygląda praca analityka danych – 96% nudnej roboty z przygotowaniem danych, 4% przyjemności. I wszystko to dla półtorej minuty wideo.

Gotowa animacja

Wynikowa animacja wygląda następująco (polecam full screen i full HD):

Czad.

Można dopracować kolory, układ, cokolwiek. Można przyczepić się do wielu elementów.

Nie ma bunkrów, a i tak jest zajebiście.

2 komentarze do “Tramwaje warszawskie”

  1. Pingback: Jak zrobić animowany wykres kołowy? | Łukasz Prokulski

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *